رواية احببت طفولته (كاملة حتي الفصل الأخير) بقلم منار العتال

ساد الصمت بينهم دقايق و يوسف اتكلم بعدها

يوسف :كنتى عاوزاها اعمل اى و انا شايفه بيبصلك كده ؟ ولا انا بحبك مش هكتم و مش هقاوح اكتر من كده انتى غيرتينى يا مريم خلتينى غبي و مجـ1نـ،ون و ده الحب إللى كنت ڈم ..ا بهرب منه

مريم اتكلمت و هى بتبلع ريقها بصعوبه:انا مش عارفه اقول اى !! انت عارف انى بحب

يوسف قاطعها:عارف انك بتحبي خالد عااارف و ده إللى كان مخلينى اق1اوح بس اعمل اى قلبي رافض يسمعنى

مريم :بشمهندس يوسف انا مش عارفه اقول اى

يوسف:متقوليش حاجه يا مريم انا عارف انك مستحيل تحبينى و مقدر ده بس ذي ما انتى قولتى القلب بيحب إللى بيع1ذبه و إللى مش بيفكر فيه انتى كان عندك حق

مريم دمعت

يوسف بحب :انتى بتدمعي ليه دلوقتى؟

مريم بدموع:علشان مش عاوزاك تحس بنفس الوجع إللى انا عايشه فيه انا منكرش انا احترمتك وانت ساعدتنى كتير ووقفت جنبي بس انا بعتبرك ذي أخ ليا انت ومامتك و عيلتك عوضتونى عن كل حاجه شوفتها فى حياتى و انت متستهلش منى كده انت متستهلش الوجع ده

يوسف اتنهد بتعب :بس إللى حصل ده مش بايدك و لا بايدى يا مريم ده القدر إللى جمعنا و اتكتب عليا و عليكى اننا نعيش حياتنا كلها بنعانى

مريم عيطت:انا اسفه

يوسف دمع: بتتاسفي على اى ! متتاسفيش و ياريت تبطلي عياط

مريم مسحت دموعها

يوسف:اعتبرى انى مقولتش حاجه و نتعامل عادى انا مش عاوز اخسرك حتى ك صديقه ليا ممكن

مريم هزت دماغها بموافقة بس كانت موجوعه من جواها

خالد كان كل يوم بيحاول يفتكر و مفيش فايده لحد ما فقد الامل انه ممكن يفتكر حاجه و عاش حياته عادى و استمر فى شغله كظابط

هل لقدر مريم رأى تانى ؟ ويا ترى اى إللى مستخبي ليها

بقلم: منار العتال

يوسف كان فى الشركه فى مكتبه و قاعد مش عارف يركز فى اى حاجه اما مريم كانت بتفكر هتعمل اى و يا ترى قدرها مخبيلها اى

يوسف راح مكتب مريم

يوسف:يلا يا مريم تعالى اوصلك

مريم :لا يا بشمهندس انا لسه عندى شغل كتير مش هعرف اسيبه و امشي هبقي اخد تاكسي و اروح مټقلقش

يوسف :يا بنتى تعالى فيها اى اوصلك؟ طريقي هو طريقك

مريم باحراج:مش عاوزه اتعبك و كمان مش عاوزه الموظفين يتكلموا علينا اكتر من كده ف ياريت نبعد شويه يعنى مش لازم كل يوم توصلنى والموظفين يشوفونا سوا و انا بركب عربيتك

يوسف فهمها و هز رأسه بتفهم :مع انى مش بهتم لكلام الناس بس انا عاوزك تعملي إللى يريحك واللى انتى شيفاه صح

مريم ابتسمت و يوسف خرج و ركب عربيته علشان يروح

مريم قعدت فى مكتبها تشتغل و كان معظم الموظفين مشيوا و هى فضلت لوحدها و حست بحركه مش طبيعية برا مكتبها و اتفاجات لما شافت احمد واقف لوحده و بيبصلها بنظرات مش كويسه

مريم بخۏف و بتبلع ريقها بصعوبة :انت انت اى جابك هنا ؟! مش يوسف طردك اتفضل امشي

احمد :عېپ يا قطه تطردينى ده انتى طلعتى غاليه اووووى على يوسف و علشان كده انا جاى انتق.م منه فيكى

مريم بخۏف و كل جسمها بيترعش:يوسف لو عرف انك بتضايقنى دلوقتى مش هيحصلك كويس

احمد كان بيقرب عليها و مريم بتبعد و حاولت تصر.خ بس مكانش حد موجود كان كله روح بيته

احمد بضحك :صر.خي من هنا للصبح مش هيجى حد ينقذك منى

يوسف افتكر انه نسي موبايله فى مكتبه و اضايق و رجع تانى علشان يجيبه

مريم كانت بتجرى فى الشركه بړعب و بتنده على يوسف و احمد بيجرى وراها و بيضحك

يوسف وصل الشركه و احمد و مريم سمعوا صوت عربيته و مريم فرحت انه جه تانى

احمد جرى وحط ايده على فم مريم و اخدها و استخبي تحت مكتب و مريم كانت شايفه يوسف قدامها عاوزه تصر1خ و تحاول ټھړپ من ايد احمد بس احمد كان اقوى منها

يوسف دخل و طلع مكتبه خد الموبايل بس حس بحاجه غريبه و حاجه بتقوله متمشيش بس حاول يتجاهل شعوره ده و كمل مشي ووصل لمكتب مريم لقاه مفتوح و شنطتها موجوده و حتى موبايلها و سال نفسه معقول تكون مشيت و نست حاجتها

مريم لاحظت كوبايه كانت محطوطه على الأرض قصادها ف هزتها برجلها يمكن يوسف يسمع الصوت

يوسف سمع صوته الكوبايه و قلق و عرف ان فيه حاجه غريبه

يوسف :حد هنا ؟؟؟

مكانش فيه اى رد ..